نذیررها :
دعوای شناخت هویت طالبان از همان نخستین سالها حل و فصل شده بود و آنانی که قلبی برای تپیدن و تعهدی برای اندیشیدن داشتند از همان زمان به خوبی میدانستند این نیرو منادی ویرانی و جنایت است. تبصره های بعدی روی هویت طالبان ساخته منابع سیاسی همدست این نیروهاست. این منابع سیاسی که آدرس شان هم به روشنی برای همه مشخص است، تلاش کردند روایت های دیگری از هویت و ماموریت طالبان ارائه دهند. بنا به گزارش رسانه ها و نشر اسناد مربوطه، حامد کرزی در سال ۲۰۰۷ حدود ۶۰۰ ملیون دالر را از بودیجه ی دولت افغانستان برای حمایت طالبان و ایجاد مراکز آموزشی به نیروهای گروه طالبان اختصاص داده است. پس و پشت این واقعه پر است از حمایت های بیدریغی که طالبان از منابع سیاسی قومی به دست آوردند. بعد از گذشت حدود دو و نیم دهه از حضور خونبار تحریک طالبان و وقوع جنایات گسترده، هنوز هم منابعی از طالب خوب و طالب بد حرف میزنند و با استفاده از این ترفندها در پی مخدوش کردن صورت اصلی مسئله هستند. مسئله اما برای قربانیان بسیار واضح است.
دیروز به دانشگاه کابل حمله شد و دیوارهای دانشگاه از خون دانشجویان سرخ گردید. تعداد زیادی کشته و زخمی شدند. عکس های حادثه روایتگر هولناکی این جنایت است. پیکر دختر جوانی در خون شناور میان صنف درسی ست. جوانی دیگر به تقلای فرار از صحنه میان پنجره گیر مانده و آخرین نفس هایش را در آرزوی گذر از پنجره ی صنف درسی که روزی آرزوهایش را در چهاردیواری آن جستجو میکرد، به صحنه ی جنایت بخشیده است. کتابها از خون دانشجویان سرخ، هر سو پراکنده است. اما تصویری که روایت این جنایت را کامل میکند، پیکر دختر جوانی ست که سر روی کتاب اش گذاشته و جان داده.
ساعاتی بعد داعش مسوولیت این حمله را به دوش گرفت. منابع سیاسی مدافع طالبا طبق هدف و سیاست شان، تلاش دارند خطی حایل میان طالب و داعش رسم کنند تا در آستانه ی واگذاری قدرت به طالبان بر اساس صلاح دید بعضی منابع بیرونی و داخلی، فشار رسانه ای را بر طالبان کاهش دهند. این بازی طالب و داعش نیز کهنه شده است. امروز حتی مردم عادی نیز میدانند که طالب و داعش دو بازی یک منبع سیاسی هستند و اساس کارشان بر منافع مرجعیت اصلی شان قرار دارد. امروز حتی صحنه سازی جنگ میان طالبان و داعش کسی را نمیتواند فریب دهد. از هر طرفی که بخوانی طالب همان داعش است و داعش همان طالب. منبع تمویل کننده ی واحد دارند، باورهای واحد دارند، زبان واحد دارند، فرهنگ واحد دارند، شیوه های کشتار شان یکی است و در نهایت مرکز فرماندهی واحد دارند. همه چیز شان یکی است. حتی جنگجویان شان هیچ تفاوتی از هم ندارند. یعنی همه از یک بستر برخاسته اند. این بازی های رسانه ای و سیاسی که خط حایل میان این نیروهای جنایتکار رسم میکند، چیزی جز فریب و دروغ نیست. بناً تداوم این مرزبندی های کاذب هویتی و برخورهای سیاسی با جنایات جاری، شاید به درد منابع سیاسی همدست این جریان بخورد، اما به کار قربانیان این جنایات و مردم تحت ستم نمی آید.
دولت افغانستان نسبت وقوع جنایت خونبار دانشگاه کابل عزای عمومی اعلام کرد و اشرف غنی گفت؛ انتقام این خون را چند برابر خواهد گرفت. در ظاهر امر به نظر میرسد که دولتداران افغانستان از وقوع این جنایت ناراحت هستند، اما وقتی به ریشه های این جنایات و رفتارهای حاکمان افغانستان نگاه کنیم، این جنایت در واقع برای شان سنگ دیگریست در ترازوی قدرت تا در راستای سیاست و منافع شان از آن بهره ببرند. با توجه به شواهد و دلایل بسیار ثقه، هیچ یک از مهره های کلیدی قدرت در دولت افغانستان از این جنایات ناراحت نیستند، چرا که وقوع این جنایات آنها را به خواسته های شان نزدیک تر میکند. خط منافع مردم از حاکمان جداست و دولتداران سالهاست میان منافع خود و حیات و منافع مردم خط حایل کشیده اند. پشتیبانی های سیاسی و فکری همین افراد حاضر در قدرت افغانستان سالهاست بازوی اصلی قدرت و فعالیت طالب در این صحنه ی جنایت بار است. آنها برای رسیدن به منافع خود، حتی با بیشرمی پیش چشم همه ی جهانیان هزاران طالب را آزاد ساختند تا به سنگرهای جنایت شان برگردند. امروز چه کسی این دروغ بزرگ را باور میکند که اینها از کشتار مردم به دست طالبان ناراحت هستند؟ هر حرفی از موضع دولت علیه طالب گفته میشود، تلاشی ست برای نزدیک شدن به منافع شخصی شان که سهیم شدن در بازی بعدی قدرت است.
دولت افغانستان با تاکید بر انتقام حمله به دانشگاه کابل ؛ فردا را ماتم ملی اعلام کرد
حمله تروریستی در بزرگ ترین دانشگاه افغانستان 20 کشته و چهل زخمی برجا گذاشت
وقتی به قاعده ی رفتارهای مزورانه و ریاکارانه ی اهالی قدرت در افغانستان توجه میکنیم، بوی گند دروغها و فریبکاری های شان از هزاران فرسنگ به مشام میرسد. یک مجموعه ی دزد که شغل شان دروغ گفتن و فریب مردم و مافیاگری است، چرا باید از وقوع کشتار ناراحت باشند؟ آنها از هزاران ادعا و قول و قرار شان، حتی به یکی پایبند نمانده اند و هر جا منافع شان طلبد، از هیچ جنایت و بیشرمی فروگذار نمیکنند. با چنین دستگاه ریاکار و غارتگری ست که قله ی فساد جهانی را در دولتداری فتح کرده اند و تشت رسوایی شان هر روز از بام میافتد، ولی آنها خم به ابرو نمیآورند، چرا که آنها مسئله ی به نام شرف و وجدان ندارند. حالا این نیرو ادعا میکند که انتقام میگیرد. چقدر صحنه ی حیات و سیاست در این جغرافیا مضحک شده است؟؟؟ آیا واقعاً کسی مانده که چنین ادعاهای را از جانب اشرف غنی باور کند؟ شاید جنگ علیه طالب و داعش تشدید شود، اما خیز اشرف غنی علیه طالب و داعش تا رسیدن به منافع اش است. تشدید این جنگ علیه طالب با نیت دفاع از مردم انجام نمیشود و این را همه میدانند. حمله به دانشگاه کابل را نباید به عنوان فرصتی برای شناخت بیشتر هویت طالب یا داعش تلقی کرد. هویت این نیرو سالهاست تثبیت شده است. ما در زمینه ی شناخت هویت این نیرو مشکل نداریم، بلکه مشکل اصلی نبود نیروهای متعهد به مردم در این جنگ نابرابر است. سالهاست این نیرو غیر نظامی ها را میکشد، کودک سر میبرد و پرچم جنگ علیه دانش و مدنیت را به دوش حمل میکند
