انیسه سادات
11 نومبر 2020
با وجود مخالفت ها از سوی شاخه چپگرای حزب دموکرات، جوبایدن در جریان مبارزات انتخاباتی اش تاکید کرده است که از بودیجه دفاعی نخواهد کاست و نیروهای امریکا را به طور کامل از افغانستان و دیگر کشور های شرق میانه مثل عراق و سوریه خارج نخواهد کرد. جوبایدن طرفدارکاهش نیروهای امریکایی در افغانستان است اما تاکید کرده است که حدود 1500-2000 نیروی امریکایی باید برای مقابله با تروریزم در افغانستان باقی بماند. وی همچنان تاکید کرده که پلان خروج نیروهای امریکایی از افغانستان مسوولانه صورت بگیرد.
بایدن در جریان کمپاین انتخاباتی اش گفت، ” این جنگ های طولانی باید پایان یابد، اما ما یک مشکل داریم و آن این است که تروریزم هنوز هم یک مشکل عمده است”.
تصمیم بر ازدیاد یا کاستن شمار نیروهای مسلح امریکا در کشور های دیگر، یکی از تصامیمی دارای اهمیت است که عواقب عظیمی برای روسای جمهور امریکا دارد؛ اما عملکرد جوبایدن به عنوان سناتور و معاون ریاست جمهوری در دوران حکومت باراک اوباما از نظر کارشناسان همیشه یکسان نبوده و نظر به زمان و مکان تصامیم وی در قبال اعلام جنگ و عملیات های نظامی فرق داشته است. اما چیزی که همه کارشناسان به ان معتقدند این است که جوبایدن اساسا به این عقیده است که حضور نظامی و استفاده از قوای نظامی میتواند توجیه پذیر باشد و همین یکی از دلایلی است که وی از پروگرام حمله های هواپیماهای بدون سرنشین در مناطق جنگی باراک اوباما حمایت کرد.
جوبایدن در یکی از نشست های خبری اش در رابطه با خروج نیروهای امریکایی از افغانستان با شبکه سی ان ان گفت، “من فکر میکنم این یک اشتباه است که تمام نیروهای مانرا که در حال حاضر با داعش مقابله میکنند، از افغانستان خارج کنیم” .
جان برینن رییس سابق سی آی ای میگوید، ” جوبایدن اساسا به این عقیده است که بعضی اوقات برای اینکه زندگی کسانی را نجات بدهیم، زندگی کسانی دیگر را بگیریم”
دیریک چولیت یکی از حامیان جوبایدن و مقام سابق پنتاگون تحت اداره باراک اوباما میگوید، ” اولویت حکومت جوبایدن، خروج کامل نیروهای امریکایی از افغانستان و منطقه نیست ولی در عین حال وی نمیخواهد شماری چشمگیراز نیروهای امریکایی برای مدت های طولانی خارج از امریکا باقی بماند”.
جوبایدن در 36 سال دوره کاری اش با مداخلات نظامی امریکا در کشور های دیگر در هر موردی متفاوت عمل کرده است. مثلا وی در جنگ امریکا وعراق در 1991 مخالفت کرده بود اما در سال 2003 با اشغال عراق موافقت کرد، کاری باعث شد رقیبان انتخابات مقدماتی اش از وی در 2008 و 2020 انتقاد کنند.
در دوم ریاست جمهوری اوباما، جوبایدن با ازدیاد شمار نیروهای امریکا در عراق و افغانستان مخالفت کرد و اذعان داشت که امریکا باید در حملات هدفمند پایگاه های تروریزم در افغانستان را هدف قرار دهد و برای این منظور از پایگاه های نظامی در پاکستان استفاده کند.
:نامزد های احتمالی پست وزارت دفاع
گمانه زنی ها در مورد پست مقام وزرات دفاع امریکا یکی دیگر از مواردی است که مستقیما به پالیسی ایالت متحده امریکا در افغانستان رابطه دارد.
تا اکنون سه نام برای نامزدی این مقام بیشتر بر سر زبان هاست و در روز های اینده شاید کاندیدان بیشتری برای این پست در نظر گرفته شود. سوزان رایس مشاور امنیت ملی در حکومت اوباما، میشل فلورنوی معاون وزرات دفاع در حکومت اوباما و از طرفداران نزدیک جوبایدن و سناتور تامی داکورد از ایالت الیونای عسکر سابق در جنگ عراق سه تن از کاندیدان احتمالی برای کسب مقام وزرات دفاع امریکا استند.
در این میان اما، چانس میشل فلورنوی بیشتر به چشم میخورد و به گمان اغلب وی اولین وزیر دفاع زن امریکا خواهد بود. وی از دوران ریاست جمهوری بل کلنتون به این سو در پست های مختلف وزارت دفاع کار کرده و از جمله کسانی است که پلان و پالیسی جنگ عراق و افغانستان و مبارزه بر ضد هراس افگنی را ایجاد و هدایت کرده است.
او در میان دموکراتان و جمهوریخواهان از محبوبیت برخوردار است و به آسانی متیواند از مجلس سنای امریکا رای اعتماد بگیرد.
میشل فلورنوی رابطه نزدیک با همه مقام های پنتاگون دارد و گمان نمیرود در صورتیکه وی وزیر دفاع شود تغییرات جدی در خط مشی وزرات دفاع بوجود بیاید. در عین حال وی چین را تهدید اصلی امریکا در دراز مدت میداند و این خود هماهنگی خط ذهنی فردی وی را با استراتیژی امنیتی و دفاعی کلی امریکا نشان میدهد.
به هر حال مسله ی روشن این است که افغانستان دیگر در محراق توجه امریکا قرار ندارد، اما افغانستان هنوز از نظر ژئوپلیتیکی و اهداف دراز مدت امریکا در منطقه و مناسابات امریکا با چین، روسیه و ایران دارای اهمیت فوق العاده است و این بر سیاستمداران افغانستان است که چطور از این اهمیت به نفع افغانستان استفاده کنند.
در رابطه ی میان امریکا و چین، پاکستان بنابر علایق عمیق با چین نمیتواند مورد اعتماد امریکا باشد و امریکا سالهاست تلاش میکند جایگزنی بهتر از پاکستان در منطقه پیدا کند. با آنکه امریکا میخواهد و ارزومند است این جایگزن افغانستان باشد، حکومت افغانستان در کسب اعتماد امریکایان ناکام بوده است.
در قبال سیاست جوبایدن در مورد افغانستان، در کوتاه مدت تعداد اندکی از نیروهای امریکایی 2500-5000 حد اقل تا 2024 در افغانستان باقی خواهند ماند. حملات کمکی نیروهای امریکایی از نیروهای افغان در میدان های نبرد افزایش خواهد یافت و صلح با طالبان همچنان در اولویت خواهد بود ولی گمان نمیرود مشروعیت را که رییس جمهور ترمپ به طالبان داده است، به حالش باقی بماند.
کوشش اداره جوبایدن بر افغانی بودن روند پروسه صلح متمرکز خواهد بود و حکومت بایدن از صلح تحمیلی ایالت متحده امریکا بر مردم افغانستان پرهیز خواهد کرد. تامین حقوق زنان، و دیگر ازادی های مدنی در روند پروسه صلح با طالبان یکی دیگر از مسایلی خواهد بود که حکومت بایدن از آن حمایت خواهد کرد و برای تامین ان بر طالبان فشار خواهد ارود.
