محمد اعظم رهنوزد زریاب، در سال۱۳۲۳ در کابل زاده شد و تحصیلات‌اش را در مقطع لیسانس در رشته‌ی روزنامه‌نگاری در دانشگاه کابل و ماستری‌اش را در همین رشته از دانشگاه ویلز بریتانیا بدست آورد.
او مطالعات زیاد و عمیق در فلسفه، هنر، جامعه شناسی و روان شناسی نیز داشت.
رهنورد زریاب در دهه هفتاد میلادی به فرانسه پناهنده شد و پس از سقوط طالبان به کابل برگشت و کار های بنیادی برای پختگی ادبیات حوزهی رسانه‌یی افغانستان انجام داد.
در این مدت آقای زریاب تاثیر به سزای بالای نویسنده گان نسل‌نو افغانستان گذاشت و از احترام ویژه میان آنان بر خبردار بود. چون آوازی از میان قرن‌ها، مرد کوهستان، دوستی از شهر دور، نقش‌ها و پندارها ، آینه و گلنار از مشهورترین مجموعه‌های داستانی او استند.
جدا از این او مقالات تحقیقی زیادی را نیز منتشر کرده است. برخی داستان‌های او به زبان‌های دیگر از جمله روسی نیز به چاپ رسیده است. رهنورد زریاب چهره شناخته در حوزه هنر و ادب ایران، افغانستان و تاجیکستان نیز بود.
جدا از شخصیت سنگین هنری و ادبی عیاری و کاکی از ویژه‌گی‌های دیگر او بود که نزدیک شان بارها از آن یاد می‌کنند. آقای زریاب درمیان سیاسیون افغانستان نیز از محبوبیت خوبی بر خور دار بود و هر از گاهی به ملاقات‌های شان دعوت می‌شد.
نزدیکانش می‌گویند او آدم رک گوی و بی‌پروا بود و بارها انتقاد هایش را از سیاسیون در حضور داشت خود شان رک و راست بیان می کرد.
رهنورد زریاب از ایجاد تلویزیون طلوع در این نهاد رسانه یی به عنوان ویراستار کار می‌کرد و تا پایان عمر همکاری اش را با طلوع قطع نکرد و به هیچ پیشنهاد دیگر هم برای کار لبیک نگفت.
این ادیب و نویسنده نام‌دار کشور، اخیرا دچار کرونا شده و سر انجام شب گذشته در بیمارستان محمد داوود جان باخت.
مرگ او واکنش های زیادی را در رسانه های اجتماعی کشور به همراه شده است. بسیاری سیاست مداران از جمله رییس جمهورغنی و عبدالله عبدالله در گذشت آقای زریاب را ضایعه بزرگ برای حوزه ادبیات و رسانه‌های کشور دانسته اند.
