روز چهارشنبه امام علی رحمان رییس جمهوری تاجیکستان که از سواحل دریای آمو دیدن میکرد، با استقبال ناگهانی باشنده های ولسوالی شکی بدخشان افغانستان رو به رو شد.
باشنده های شکی بدخشان از طریق بلند گوها از امام علی رحمان استقبال کرده و از او خواسته اند به مشکلات شان در زمینه آب آشامیدنی، تامین انرژی برق،خدمات مخابراتی وبهداشتی رسیدگی کند.
رییس جمهور تاجیکستان نیز در مقابل از طریق بلند گو به تقاضای آنها پاسخ داده است.
او گفته تطبیق پرژه های انکشافی این طرف آمو دریا درخاک تاجیکستان به نفع باشنده های افغانستان نیز است.
(او گفت ولسوال های هردو ولسوالی سرحدی باهم صحبت کنند وما هرچی امکانات داشته باشیم برای شما می رساینم.)
گفتگوی امام علی رحمان با باشنده های بدخشان در رسانه های اجتماعی افغانستان نیز واکنش برانگیز شده است. برخی از آن استقبال کرده وبرخی دیگر این کار رییس جمهور تاجیکستان را به گونه مداخله در امور داخلی افغانستان تعبیر کردند.
اما سوال اصلی این است که چرا باشنده های بدخشان برای حل مشکلات شان به رییس جمهور تاجیکستان مراجعه کرده اند؟ درحالی می دانند او هیچ کاری برای شان انجام داده نمی تواند. پاسخ به این پرسش خیلی هم دشوار نیست، زیرا بدخشان یکی از محروم ترین ولایت های افغانستان بوده که زیر سایه نا امنی، فعالیت قاچاقچیان مواد مخدر، قاچاقچیان معدن و زورمندان محلی نفس می کشد.
تا هنوز هیچ مقام رده نخست کشور از ولسوالی های دور افتاده ومحروم این ولایت دیدن نکرده است. آنچیکه سبب شده باشنده های بدخشان امید شان را نسبت به کارکرد حکومت از دست دهند.
تاکنون حکومت افغانستان واداره محلی بدخشان دراین مورد واکنش نشان ندادند.
